Guy Verlinde & The Artisans of Solace (B) Blues - Roots Hnita Jazz Club - Heist-op-den-Berg (23-09-2023) reporter & photo credits: Freddie info artiest: Guy Verlinde info club: Hnita Jazz Club © Rootsville 2023

Looking for the heart of Saturday Night...en daarvoor moesten we op deze zaterdagavond richting 'Hnita Jazz Club' in Heist-op-den-Berg voor wat later een magistraal concert zou worden van 'Guy Verlinde & The Artisans of Solace', en zo kunnen we al met een chauvinistische fierheid stellen van dit is Belgisch. Een optreden waarbij je het gevoel kreeg dat je in de fluwelen zetels zit van de statische 'Bozar' te Brussel en waarvan iedere noot direct tot bij je binnen komt, met dank uiteraard aan de 'PA' technicus van dienst. En zo dopen we deze 'Hnita Hoeve' met recht en reden om tot de beste Jazz Club van het Westelijk halfrond.

'Guy Verlinde & The Artisans of Solace', dat is blues en roots en dit met de spreekwoordelijke lach en een traan. Sinds de stop met zijn 'Mighty Gators' komen de teksten bij Guy Verlinde op de eerste plaats en zijn rauw, warm en intens te noemen. Alsof ze met opzet uit het leven zijn gegrepen waarbij iedere bezoeker zich soms wel in een tekst kan terugvinden. Blues & Roots om naar te luisteren en om van te genieten en daarvoor kwamen enkel trouwe fans zelfs rechtstreeks vanuit de 'Vloanders'. De 'spinner' van dienst is vanavond niemand minder dan Karel Verbeeck en die heeft hier vanavond een uitstekende selectie bij uit zijn vinyl collectie.

'Master of Cermony' is als vanouds Jan Ursi en die weet met enige fierheid weerom een volle 'Hnita Hoeve' te verwelkomen. Een publiek dat wil genieten maar ook bijzonder veel respect toont voor de muzikanten en pluspunt ook voor deze Jazz Club. Naast uiteraard frontman Guy Verlinde heeft hij met deze 'Artisans of Solace' ook vier klasbakken aan zijn zijde die bestaan uit Olivier Vander Bauwede op mondharmonica en gitaar, Tom Eyenbosch aan de 'black & white keys' en op banjo en washboard. De onvermijdelijke ritme sectie die bestaat dan weer uit bassist Rene Stock en drummer Benoit Maddens. Dus weerom een verzameling van uitstekende muzikanten dat ons landje rijk is.

Openen doen ze met de titeltrack van het album uit 2019 met de gelijknamige album 'All is Forgiven' en eentje dat mijn inziens tot het meest pakkende album behoort dat Guy Verlinde tot nu toe op de markt heeft gebracht. Een album waarbij de teksten een glimlach op je gezicht kunnen toveren maar songs ook rauw en realistisch die je evenzeer bij de strot kunnen grijpen. In de spotlights staat uiteraard ook het album 'Standing in the Light of A Brand New Day' van 2021 en daaruit krijgen we vervolgens 'Up On The Mountain'.

Met 'Got To Let Go' zitten we terug bij het vorige album en wordt dit nummer ingeleid door een beklijvende intro op piano door Tom Eyenbosch. 'Karma's Gonna Kick Your Ass' is dan weer een bluesje dat zo uit de deep south zou kunnen komen. Een nummer dat je ook kan terug vinden op het vorig jaar uitgegeven dubbel album 'Live in the Minard'. Wanneer we het over onbezongen helden hebben is het daaropvolgende 'The Unsung' misschien wel de perfecte song te noemen.

Op 25 mei 2022 werd de Belgische bluesscène in diepe rouw gedompeld door het overlijden van Tim De Graeve AKA Tiny Legs Tim. Sindsdien kan Guy Verlinde niet meer omheen het verlies van zijn dierbaarste blues buddy en zo krijgen we dan ook een nummer van deze helaas veel te jong gestorven bluesman. 'Religion Serves The Devil Well' wordt hier dan ook beantwoord met een warm en wel gemeend applaus.

Een humoristische bindtekst krijgen we bij het nummer 'Heaven Inside My Head' en het is nu niet Guy's bedoeling dat we maandag allemaal richting mutualiteit lopen om de terugbetaling van dit concert te eisen. Een nummer dat op het einde een bruggetje kent naar Satchmo's 'What A Wonderful World'. Mooi toch! Helaas ondanks dat we allemaal aan de lippen van Guy Verlinde waren gekluisterd komen we ook aan het einde van het eerste gedeelte met de cover van Bob Dylan's 'Blind Willie McTell' en zo kon de merchandising nu al van start gaan.

'Spinner' Karel had de pauze muziek van blues weerlegd naar de souljazz van Jimmy Smith met diens 'Back At The Chicken Shack', waarvoor mijn opperste dankbaarheid, en daar hoorden we al vlug de bel en haastte iedereen zich onmiddellijk terug naar zijn plaats want niemand wilde dit tweede gedeelte missen hier in de 'Hnita Jazz Club'. Van start gingen 'Guy Verlinde & The Artisans of Solace' met weerom een eerbetoon van Tiny Legs Tim en diens 'Hard To Admit'.

Iedereen had het al gehad over het subliem bespelen van de 'Mississippi Saxofoon' door Olivier Vander Bauwede en op 'Persuit To Happiness' werd dit nogmaals in de verf gezet. Het bespelen van dit instrument doet hij met een ongezien gevoel voor nummers en geluid en hoor je al stemmen opgaan van een nieuwe Toots Thielemans.

Met 'A Whole Lotta Lovin' krijgen we al meteen zo een lekker deep south bluesje dat het goed gevoel voor de Delta blues hier laat toenemen. Nogmaals benadrukken dat je ieder instrument hier tot in de perfectie kan horen van de snare van Benoit over het beroeren van de keys door Tom, tot zelfs de dikke snaren van Rene's contrabas en zo genieten we voor de volle 100% van de shuffle 'I've Got You'.

Aan de bewondering voor de skills van Olivier Vanden Bauwede kwam maar geen einde en die kwaliteiten werden nog eens extra in de verf gezet toen hij zijn chromatische smoelschuif wist beven te halen voor Guy's nummer over zorgeloosheid 'In July'. Waardering alom ook voor Guy Verlinde wanneer hij voor zijn vader het nummer 'He's The Man' bracht in het West-Vlaams, en dat klinkt dan als 'Keppe, Ik Zien Ier Voe Joen'. Voor Guy een gevoel van erkentelijkheid uit zijn West-Vlaamse Aartrijke voor sommigen onder ons een uitstapje richting NOLA.

Na 'Reckoning Blues' nemen deze 'Guy Verlinde & The Artisans of Solace' ons met 'Ain't Nobody Gonna Hold Me Down' weerom mee richting zuiden voor een Two-step en zo krijgen we toch ook een beetje een Cajun gevoel evenwel zonder fiddle met een sing-a-long als gevolg. Helaas, helaas, helaas was dit het laatste officiële nummer van de avond maar stelden we ons gerust dat een bisser zeker nog aan de orde zou zijn.

Als eerste liet Guy Verlinde zijn skills als fingerpickin' artiest horen op het mooie 'The Way You Are" met als gevolg het zoveelste welgemeend applaus. Olivier en Tom kwamen terug op de bandstand voor die spiritual uit de 19de eeuw die we wel met z'n allen kunnen meezingen met 'I Shall Not Be Moved' in de versie van Mississippi John Hurt. En het was nog niet gedaan want voor 'Surrender To The Groove' vroeg Guy de medewerking aan de ganse zaal om te dansen...en kijk de 'die hard fan' van 't zeetje was de eerste met als gevolg dat de hele 'Hnita Jazz Club' hier uit dankbaarheid begon te dansen.

Als allerlaatste werden de 'Artisans of Solane' nog eens voorgesteld met voor eenieder van de band een solo en zo kwam hier een einde aan een meer dan '2' uur durend hoogstaand concert waar alles in zat. Eén besluit dan ook maar en dat is klasse met een grote 'K'. Wij gaan alvast huiswaarts met in gedachte was dit nu het beste van het nog maar net begonnen club seizoen?